Meneviş
Meneviş meneviş bakma bana
Erirsem ya meneviş gözlerin de Meneviş gibi ,kök salma gönlüme Ya söküp atamazsam seni Meneviş gibi ömrümü temizleyen olursan Ben sensiz arınamazsam ya Kendi karbondioksit olan geçmişimden Alışırsam sana ve o fotosentez gibi olan aşkına sevgine Gel yapma meneviş başka diyarlar da kök sal Ben yine yalnız başıma bir dağ başın da Bir kardelen olarak kalayım Senin gölgen de açarsam Üşürüm sonra kendi karlarım da Meneviş sen kendi toprağın da ben kendi karlarım da Olur mu kardelen menevişin gölgesin de Bırak meneviş ben seni uzaktan seveyim Yel.kir |