Gönül yorgunluğu
Gönül bir kuş gibidir
Kanat çırpar sevgi ile Nice güzel bahar dalı Güzelliklerle bezelidir Saftır altın gibi çocuk gibi Neşeyle merakla bakar her şeye Hayat bir oyundur eğlenceli Uçar durmadan yukati daha yukarı Önce bahar dallarını kırar En sevdikleridir bunlar Sonra kanatlari ućmaz olur Güveni kırılmış kanatsızdır Alçak dallarına uçar hayatın Daha guven bulduğu yerdir artık Yaşamak ve var olmaktır Yalnız ve güçlüdür ama önemli olanı Kaybetmiştir başkalarına güveni Artık gönül yorgun bir kuştur Kendi kurduğu kafeste Özlem uzak diyarlara Adı güven olan kırlara |