0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
814
Okunma
Bir yârin bağına kanat açtın da,
Ateşten rengine kandın ey gönül!
Sana gül açmayan dalda uçtun da,
Bir dertten bin derde kondun ey gönül!
Her kırmızı rengi gülden bilirdin,
Bu bir bahar deyip çiçeklenirdin,
Aşkın ummanına akan nehirdin,
Mihrican mı değdi, dondun ey gönül?
Güneşi andıran bir yüz görünce,
Yârini yâd ettin bütün ömrünce,
Şamdanına hasret yeli vurunca,
Az mı dalgalanıp, söndün ey gönül?
Ne kadar sevdinse kadrin olmadı,
Dolusu almadı, boşu dolmadı,
Artık tutunacak bir dal kalmadı,
Boşa sevdalanıp, yandın ey gönül!
İbrahim Vedat Çarpar
5.0
100% (2)
