camdan ve kumdan
kadehlerin yüzünde
bir parça/parçam ki
yokluğun
kekeme bir alışkanlık gibi
bulaşıyor dilime.

ve bil ki
sevgilim olmayan sevgili;
bana yazılmayan sözlerin
ayrılırken dudaklarından,
bir tekrarın
terk edilmiş hali gibi
sus/arken yüzün,
ıslak
aynı anılarda/anlarda
dem tutarken yüreğimiz
uyanırken şehir sana,
kokluyorum
seni tüm korkularına
korktuklarına inat
karanlığın sabaha
merhaba dediği anlarda ki
titriyor yüreğim.

sen ki direnişim
tekil yalnızlığım
bir iç savaşa benziyordu yüreğin
sana mı benziyor
senden ç-aldığım hislerin

acemi bir telaş vardı
dudaklarında
ensemde gezinirken izin
ve bazen;
turuncu, siyah, mor
bilirsin işte zaman öyle başladı
üzüldüm…
dar vakitlerde kaleme alırken seni
içime daral geldi
bu yüzden buruşturdum yüzümü
dudaklarımın arasında
sıkıştırdım senli harfleri
ellerim mi titriyor?
hayır,
parmak uçlarımın
dokunsallığı artıyor
içersinden
sen geçen harflerin
ıslaklığında ki
ciğerlerime
dokunuyor koku/n...

.

mb. 2017
haziranonaltı