Yüzükoyun uzanmışız kumsala
Başımızda buluttan bir gölgelik
Denize dalıyor gözlerimiz
Kum taneleri suya dönüşüyor avuçlarımızda
Seni seviyorum deyince
Süt liman bir mavilik oluyor koca deniz
Yüzerek değil yürüyerekte ulaşabiliriz o uzak adalara
O kadar narinsin ki sevgilim
Çıplak ayak izlerini öpmek için bile bulamıyorum sahilde
Ve eminim görünmüyorsundur benden başka hiçbir göze
Öbür yarım değil sen benim kendimsin
Yanlızca var olduğunu bildiğim şah damarımdan daha da içimdesin
Yüreğimi yoklayarak ellerine uzanıyor ellerim
Güneşe dokunmuşcasına yanıyor bedenim
Tümünüde içsem denizin kanmaz susuzluğum
Dudaklarının bir busesinde doyumsuyor
Sesin kulağıma fısıltıyla sığınınca
Odamızdayız işte yine kaşla göz arası
Uyumadan sabahı yaşadığımız
Yatağımızdayız yine
Parmak uçlarımız ve dudaklarımız
Her hücresine değiyor bedenlerimizin
Sımsıkı sarılmışız sırılsıklamız
Irmaklar akıyor içimizden
Bulutların üzerinde geziniyoruz
Yaşamaksın sen sevgilim