Ey Güzellik...
ey
güzellik gözlerime indirdiğin inmeler akla ziyan, tersiden dönen bir dünya mı acep üzerinde yaşadığımız, tek mucizesi tahtalı köy gibi sanki, kara kara odalar ışığa mahçup sessizliği bavulcuya borçlu gürültüler koparken... ey güzellik tahteravallinin üstüne oturmuş bir zaman kavuğunu çıkaramıyor üzerinden bir türlü, yük olması hiçten bile değil kal desem kim kimi dinliyor ki, göz kaşı çıkarsın dökülürken nağmeler... ey güzellik tut elimden sorma kimsesiz diyarlar da işimiz ne diye, mavilere bulanmak bir nevi bir sitem sözler nafile kelimeler aciz bugün varken yarın yokken belki de hiç olmadık... (Berlin,12.06.2017) Talat Özgen |