Köyün küçük kızları oynayın,
Güzel aşk türkülerinizi söyleyin
Çabuk çabuk, heyhat ! bir gök fırtınası
Karartacak bu güzel günümüzü.

Sizi görünce, hatırlıyorum
Hem mutluluklarımı , hem başarılarımı ;
Sizin gibi, genç ve güzeldim,
Ve, sizin gibi, farkındaydım onların.
Birden uzun sarı saçlarım
Bana birkaç beyaz saç gösterdi...
Doğada olduğu gibi baharın ardından
Baktım kış geldi.

Köyün küçük kızları oynayın,
Güzel aşk türkülerinizi söyleyin
Çabuk çabuk, heyhat ! bir gök fırtınası
Karartacak bu güzel günümüzü.

Saftım ve tecrübesizdim,
Aşkın tatlı yeminlerine kandım,
Ümitle seviyordum...
On beş yaşında mutluluğa inandım !
Julien’in kopardığı bir çiçek,
Bana güveninin işaretiydi;
Ama, o solmaya kalmadı,
Nankör beni artık aklından çıkardı !

Köyün küçük kızları oynayın,
Güzel aşk türkülerinizi söyleyin
Çabuk çabuk, heyhat ! bir gök fırtınası
Karartacak bu güzel günümüzü.

Yirmi yaşında, sadık bir dost
İlk üzüntümü hafifletmişti ;
Üzgündüm, ama güzeldim,
Bana kalbini ve elini verdi.
Çok erken yakaladı yaşlılık bizi ;
Biribirimizi seviyorduk, yaşlanmıştık...
Ölüm sevgimizi bozdu...
Arkadaşım, en mutlu o oldu !

Köyün küçük kızları oynayın,
Güzel aşk türkülerinizi söyleyin
Çabuk çabuk, heyhat ! bir gök fırtınası
Karartacak bu güzel günümüzü.

Benim için, oyunu kesmeyin ;
Gök duru, ben ise limandayım,
Çocukluğun gürültülü zevklerine
Büyük anne, gülümsüyor yine .
Sildiğim bu gözyaşı
Hüzün vermesin genç kalplerinize ;
Güneş buzun üstünde parlar,
Kış birkaç çiçeği kendine saklar.

Köyün küçük kızları oynayın,
Güzel aşk türkülerinizi söyleyin
Fırtınadan uzak göğün altında
Bu son günümü güzelleştirin !

Sophie d’Arbouville (1810-1850)
çev. Sunar Yazıcıoğlu