INFAZİdam mangasindan çıkacak ilk kurşunu beklemek olurdu hasret. Yüzünü kırk bohçaya sardigim kırık zamanlarda. Kanatları ilkyaz bir kuş konar tutkuma Bakışlarından bir yıldız düşer ufkuma Gülüşlerinde bir ceylan kaybolur sonra Dumanı kaybolur uzakta trenin Geçilen son istasyonundan bakılınca gecenin Beklediğim saklımdın, açılmayan kapımdın sen benim Geç bir yasemin beyazında bulunca kokunu Bir bahar olgunluğunda alnıma koydum dokunuşunu Ekmeğimi sensiz, suyumu sensiz koyma Yokluğun çıkarır çaresizliğimden son kurşunu Ve bilemezsin tetikteki korkumu. Hrnozmn |