Gökkuşağı Yalnızlığı
Küçük yapraklara sarılıydık
Soğuk iklimin biz’sizliğinde Eskisi kadar ısınmıyordu kavrulmuş kent Ve senin, Her dokunuşun ayrı bir masal Her gidişin ayrı bir sonbahardı. Başım önüme eğik izlediğim- Duvarlarından savrulan dalgalarım Teninden feragat eden parmaklarımdı. Bir müddet sonra! Hafifçe çiseliyordu yüzün, toprağıma. Ardından,çocukları cama sürükleyen Renkli bir aşk tecelli ediyordu. Ve biz seninle,asla çocuk olamadık. |