DİCLE'M
Ne kaldı adım
Ne de var tadım Sen neden sormîsan halım Ey melül mahzun akan Dicle’m Yıkıldı evim barkım Molozlar arasında çocukluk resmim Kanar kırık çerçeveden Bakan her iki gözüm Sen kör mî olmîşsan Ey narin akan dertli Dicle’m Talan oldu malım Yok ki artık mülküm Hani nerde bazalt daşlı evim Sen ne zalımsan Ey Hewsel’in mavi kuşağı Dicle’m Gün be gün ağarır saçım Böyle mi yazılmıştı kaderim On Gözlü’nün orta gözü Sana attım arzuhalim Ey Suzan Suzi’yi yutan Dicle’m Bir sen û bir de ben Şimdi ağlar Evli Beden Dikildi ucubeler Kırxlar’a Diyarbekirli boğuldu axlara Baxtan düşmüşem Yedi Kardeş gaybana Sana emanet bahtı kara taşı kara Diyarbekir’im Duy sesimi duy artık Ey bahar seli gibi deli akan Dicle’m... 03.06.2017 // 03.03 |