Dilimlenen Fısıltılar
sokak alabildiğine yalnızdı
ve pembe değildi panjurlar en çok sevdiğimsin dedi, kış kadını peki ama niye dedi adam sustular ... büyütülecek bir şeyler vardı büyüttüler iyice çok yağmur yağdı sonra, biraz daha yaşlandı adam, olmadık yerde ve Tanrı geri aldı verdiklerini yağmur,çamur vardı alışmış içim çıkmayan iki çıt sesi ah vardı vah vardı daha neler neler ve kaburga kemiği adamın aynı kadını yaratsam mı yeniden, diye düşündü Tanrı iç geçirdi gölgenin biri, dilimlenirken fısıltılar avaz dı vaz’ı kadim vaz geçildi... suadiyehaziranikibinonyedi Demir Mutlugil |
şiirin ismini çok sevdim
..