DUYMASINDuymasın kahrolup da gittiğimi Ne olur bilmesin, ne olduğumu Çıkmazında yanıp da bittiğimi Bilmesin tükenip de solduğumu O sihirli bir gül, çiçek bahardı Hançerli gözleri, ölüm saçardı Onu sevmek zaten, bir intihardı Bilmesin çıldırıp da güldüğümü Bilmesin kaybolup, gittiğim yeri Ne olur dönmesin, dünyama geri Sansın ki bir ipsiz sapsız serseri Bilmesin saçlarımı yolduğumu Kayboldu desinler, yok ortalarda Bir mezar kazsınlar, çöl ortasında İsmim yazılmasın, mezar taşında Ne olur bilmesin, o öldüğümü… Ne olur bilmesin, o öldüğümü… |
Fakat tüm bunları bilmesin istemek...
Umutsuzluktan da olabilir, üzülmesin diye de...
Her halükârda çok ahenkli ve dokunaklıydı şiir.
Teşekkürler üstadım.
Saygımla...