ÖZLEM - 1
Sükût etmekte yürek, sabır ne güzel aştı
Ruhun engin gemisi, ne okyanuslar aştı Dere tepe düz gitti, vardı bir dağ başına Mevla’ya elin açıp, bastı sabır taşına Özlem uzaklaraydı, bülbül dertli ötüştü Bir damlacık gözyaşı, aktı yanaktan düştü Gurbet dedi ve çöktü, üstüne dizlerinin Acıları var hâlâ, o hançer izlerinin Umutlar uzaklaştı son kuşun kanadında Sanki hüzün saklıydı her çiçegin adında Sendeledi tutundu erirken yürekte öz O ne derin acıdır, kalbe saplanan son söz Gönlündeki hâkime, celseler kurdu sordu Yüreğinde acılar, sanki sönmeyen kordu Uzaklar yaklaştıkça, daha bir uzaklaştı İman etti bu yürek, göğsü kabardı taştı Yürekteki sözcüler etti tek tek tefekkür Su gibi akıp geçti koskocaman bir ömür Çırpındı kuş misali , esti yağdı bu yürek Dedim ki ırak değil, bana yakınlar gerek Selma Çanakçıoğlu 22 Mayıs |
Kalemin susmasın
_____________________________________Selamlar