Vuslata Aç Gönüller!...
Hangimizde gururu koluna takıp gezen
Ben miydim, dilsiz gibi sana seslenen Duymayan kulaklarım mıydı, cezalı gezen Yoksa hayat mıydı, bizi bir araya getirmeyen… Sessiz kalan, sanık sandalyesine mi oturdu Kalem, kirpiklerimiz gibi mi dağıldı Söyle can, bu küskünlük orucu kimden kaldı Ne iftarı var ne sahuru, vuslata aç gönüller yandı… İlknur Köknar(Sokak Kaçkını) |