Gün çürüdü

Yıllanmış bir karanlığın içinde
Uyuşmuş her yanım sinmişim
Öyle bir kendimden geçmişim
Öylece uzağım güne güneşe
Aydınlığın adı var aklımda
Nasıl bir şey hiç anlamadım
Bir umut mu sadece yoksa
Geziyorum dışarıda içeride
Sesleniyorum bağırıyorum
Duvara,

Rutin gün akışlar arka arkaya
Küpürler manşetler haberler
Ölü var yaralı var açlar var
Adaletin kapısında ağyar
Ben düşüyorum düşlerime
Düşmüyorum üşümelerime
Dalınca günlük işlerime
Herkes ben, ben herkes
Ne güzel şükür senalarda
Nefesine

Eskiden kafa yorduğum olmuştu
Sistem düzen komin kapital falan
Hani bölüşmek kardeşçe gülerek
Onlar şimdi oldu kutsal hikaye
Başka bir hikaye yaşıyor zaman
Adı başka kendi başka bir aman
Müzik eşliğinde trampet keman
Kapanın elinde kalıyor bu yalan
Karanlık çürümede gün, gün ışığı
Sürünmede

Ahmet Coşkun