yükseğe tırmandıkça
küçülüyor aşağıda kalanlar
çünkü aşağıda kalanlar
alçalıyor giderek..ben yukarı çıktıkça

tırmandıkça
göğe yükseliyor bedenim
ruhumla beraber sislerin içinden geçiyorum
sonra..
kendimi bulutların üzerinde hissedip
yeniden aşağıya baktığımda görüyorum ki..yoklar

kendimi iyice yücelmiş hissettikten sonra
başımı göğe kaldırmaya gerek duymaksızın
sesleniyorum tanrıya
geldim..

bak diyorum
burada kimse bizi görmez
onlara söylemediğin ama bilmem gereken bir şey varsa söyle lütfen
söz..aramızda kalacak
..ses gelmiyor
ama rüzgar var
acaba diyorum bu tanrının nefesi olabilir mi
rüzgar çalı çırpı arasından estikçe tuhaf sesler geliyor
yarı ıslık yarı fısıltı gibi
ama hiç bir anlam devşiremiyorum içime

peki diyorum peki
şu aşağıda kalanların hemen hepsi sana inanıyor
ve cennetine talipler
ama hemen hepsi diğer inananların kandırılmış olup
cennetinden mahrum kalacağını iddia ederek acıyorlar öbürlerine
yetmiyor ötekileştiriyor
kimi aforoz ediyor
kimi lanet
kimi hiç birini beğenmeyip mecnuna dönerken
meczup ilan ediliyor diğerlerince
ha unutmadan..ispiyonlamış gibi olmayayım ama
senden habersiz cennetinden arsa satanlar var yarattıkların arasında


rüzgar kesiliyor
muhtemelen söylediklerim ciddiye alındı diyorum kendimce
hızımı alamayıp
tanrım diyorum
kader diye bahşettiğin o bilinmez mevhum
ben aşağıdayken hep bildiğim oyunla çıktı karşıma
şikayetçiyim
hem yarattığın şeytana söyle uğraşacak iyi kalmadı yer yüzünde
re sen emekliye sevk edebilir
seni haklı çıkarmak için yaptığı tüm kötülükler adına
layık gördüğün ödülü verebilirsin

tanrım
afedersin ama göğü gürletmene gerek yok
yolu biliyorum
kendim inebilirim aşağıya
şimşeğe de söyle peşimden gelmesin..