FuzûlîGönlüne mesken tutmuş içi geçmiş acılar Kalp ağını bulmuş örümcekler ne çıkar Huzurdan yana yok bir iki içimlik sonrası Sonrası vefa borcu buruşturulmuş hayatlar. Et, tırnak yerindeyse bize şükür sebebi Dert yolunu bulmuştur ağızda eriyen leblebi Yok ömürün ne ceketi, ne cebi Başımıza çorap ördük, gel kutar bizi Nebi. Hiç aklandım deme dost! Bir kül bile suyu bulandırır Geçme yanlış yollardan fazla kıl miğde bulandırır, Şu kara bu beyaz pirinci fazla ayıklama İnsanoğlu bu ne haz uykulu sayıklama Ayağında ki toza yaz sen önce o edebi Hiç olmaz deme sakın, sanki herşey ebedî. Fuzûlî bu dünya ve onun getirdikleri Yaşanan bir rüya, ardından kısa filmi İzlediğin an, göreceksin ki çok geç olmuş Dün ektiğin tohumlar, bugün sararmış solmuş. Elif karadaş |
Sevgi, saygı ve selamlarımla.
Hoşça kalın...