ÖMÜR BİTERKENYine bir gün geçti koca ömürden Kaldım yapayalnız mahzun ve üzgün Tükendi ne varsa çay ile çorbam Eriyen zamana aç kaldım ben aç Doğan pembe güneş ısıtsa beni Samyeli rüzgârlar kurutsa beni Bu kara topraklar, yer yutsa beni Tükenen zamana aç kaldım ben aç Ne saatim kaldı nede saniyem Bilmem bu gidişe nasıl dur diyem Kime yalvarayım kime söyleyem Yok olan zamana aç kaldım ben aç Çocukluğum, dün gibi aklımda kaldı Nice hatıralar saklımda kaldı Koşuyorken zaman birden yok oldu Bir hayal gibi aç kaldım ben aç 10.07.2014 Muammer KARS |
Gönül sesiniz bitmesin, daim olsun.....
Okuyarak beğendim…
Kutlarım...
…………………….....................................Saygı ve Selamlar...