Kadınlar önce, kıskançlığın iyi bir duygu olmadığına inandırdılar beni. Öğrenmenin yaşı yoktu. ‘’Eyvallah!’’ dedim. ‘’Başım, güzüm üstüne.’’

Kıskançlıktan vazgeçince, kendilerini önemsemediğimden yakındılar… İlgisizlikten dem vurdular.

Sonra, kadınla erkeğin eşit doğduğunu, hayatın müşterek olduğunu iddia ettiler. Beynimi kemirdiler. ‘’Peki !‘’ dedim. ‘’Kabul.’’ eşitliğinize de…

Yaşamın zorluklarına karşı patinaj başlayınca, aslında narin birer kelebek olduklarını anımsadılar…

Derken, bir kadına âşık olmanın, ahmaklık olduğunu, yaşata yaşata, kanırta kanırta öğrettiler bana! Ama ben, yine de vazgeçmedim sevmekten… Yârsiz, yarasız bırakmadım gönlümü hiç! Anlamasınlar diye, gizledim ahmaklığımı sadece… Bu defa da aşkımdan kuşku duyup, yere çaldılar ömrümü…

Antakya, 15 Mayıs 2017