SENSİZLIĞIN RENGİ OLMAZ
Yalnızlığıma inat, üstüme geliyor duvarlar
Sen yoksan neye yarar, bu şehir artık bana dar Şu gökyüzü mavi mi senin gözlerin kadar? Aşk çeşmesinin suyu mu beni cayır cayır yakar? Suskunluğum sensizligin karanlığına alışık Zaman akıp gidiyor, günüm gecem karışık Kör karanlıkta sendin bana yol gösteren ışık Sensizligin rengi olmaz, sevenin yeri dolmaz Gün doğar pencereden, ümitler asla solmaz. Irmak olup aksa da, geçse de önümden zaman. Hayatlar değişir ama aşk yarası kapanmaz. Önüm, günüm, gecem yok; dön gel artık sensizim Bu uçurumdan bir el, kurtarsa beni ansızın Elim kolum bağlanmış, gücüm yok dermansızim |