HALİS DEMİRE
Sana olan sözümü, tutamadım bağışla
Karadeniz yağmurlu, Erzurum kar Ağabey Son kozu da oynadım, utamadım bağışla Hep yek geldi şansıma, atılan zar Ağabey Hele şirin demeçler, orta yerden yarıyor Meral diye bir kancık, kalın birşey arıyor Mahalle yangın yeri, oruspu saç tarıyor İnan artık kalmadı utanma, ar Ağabey Biz yumurta bekledik, kuluçkadan mal çıktı Kamal başa belayken. birde bu Kemal çıktı İyi, Ayı altından kocaman Mammal çıktı Bulgar, Rus tohumuna diyorlar çar Ağabey Ağlanacak halime düşman değil dost güldü Yeme içmeden oldum derdim uykumu böldü Canısı’ yı kaybettik.. İbrahim Erkal öldü Koca dünya başıma dar’ki ne dar Ağabey Sabrı sabra ekledik çok vakitler tükendi Ne hainler eksildi ne de itler tükendi Bağrımız kan kırmızı koç yiğitler tükendi Söyle kaç Fırat kaldı kaç Fethi var Ağabey Bilmem nerden töredi, ecnebi piçlik bunlar Kendine hayrı yoktur, Vatana hiçlik bunlar Ata, Ecdad, bilmeyen, emanet gençlik bunlar Kıçın kıça değdiği, diskotek bar Ağabey Alimler cahil şimdi, boş konuşur bilgesi Yüreğim parça pinçik, içim çile bölgesi Karı’dan kız’dan geçtim, şu Hilalin gölgesi Ölenece gönlüme hem can hem yar Ağabey Densin Vatan evladı, isim tutan olmasın Tekbir Tekbir üstüne, resim tutan olmasın Fatiham bol olsun da yasım tutan olmasın Kefen bana yakışmaz, Bayrağa sar Ağabey Kanı, Canı Hüseyin, Ali’nin asil soyu Oğuz da Er tükenmez, Türkler de Kayı Boyu Ey Bedr’imin Arslanı, Kabrinde rahat uyu Bir İbrahim çıkar da söndürür har Ağabey |