Güzde kalsın hüzün
Yaprağı narin söğüdün
Bahar dediğin kaç gün
Yaşandı bitti dün..
Dal dal verdiğin sürgün
Annem, gül kokuyor ömrün.

Kelebeğim!
Kırılmasın kalbin
Her zerremde emeklerin
Uzansın eller üstünde ellerin
Doya doya öpeyim.. Annem.

Kardelen
Gülümsüyor zemheriden
Aldırmaz kara kışa seven
Bir gül sevdim gönülden
Seveni bilir seven
Sevgi çiçeğim
Annem.

Baş tacım,
Sırça sarayım
Yağma talan tahtım
Bilirim, ödenmez hakkın
Bahtına düştü bahtım
Kolu kanadı kırılmasın
Bahara uçan kırlangıçın.

Harmanda hasadı sararan başağın
Ne çabuk büyüdü bağrına bastığın
Yavrum dedikçe, bulutLar darmadağın
Ayrılmaz can candan kader bağladığın.

Baharları kuçaklasın dalların
Hatırı sorulmaz düşen yaprağın
Merhemi şefkat kanayan yaranın
Zirvesi kar dağın, taş değil bağrın.

Ana gibi yâr Bağdat diyarı aşkın
Tersine döner devran insan şaşkın
Öpüp kokladığına kınalar mı yaktın
Kaderin cilvesi bu, açan gül baharın.

Acılar yumağında yaşanan gurbet
Hangi dağın ardında bizim memleket
Buram buram yüreğimde tüten hasret
Sabret! Rabbimizden rahmet,
Vuslatın olsun cennet.

Umutlar bahar dalı
Günler içinde yalnız Salı
Gariplerin sorulmaz ahvalı
Kınalar yaktın da
Giyemedin mi alları
Annem.

Ben sustum sen söyle
Kaderin cilvesi böyle
Hazan yeşili gözlerin
Hüzünlenmesin
hemen öyle.

Geceler sessiz derin
Sesi geliyor uzaktan
Yanık ilâhilerin
Bir çoçuk ağlıyor
Sanki matemi gecenin
Üşümesin elleri
Paramparça yüreğim.

Kolu kanadı yok esen rüzgârın
Hatırası yavan yaşanmayan baharın
Kulağıma gelen ninni değil ağıtların
Hesaba gelmeyen acılar, geçen yılların.

Darb-ı mesel sözlerin;
“Yavrum, ben gülmedim
Güzel günler nedir bilmedim
Gizli ağladım, derdimi söylemedim
Demedim, niye böyle kaderim.”

“Çoçuklarım, eşim
Faniyim, sermayem sevgim
Sevdiren yüce Rabbim
Kutsal bildiğim sevgiler
Üzerine titrediğim.”

Ama olmadı be annem;
Cicili bicili sözlerin.
Duymadı kulağım;
Canım, cicim, bebişim
Dile gelmeyen sevgiler
Töresi miydi dedemin, ninemin.
“Seven sevdiğine,
sevdiğini söylesin”
diyor, Peygamberim.

Elbet baharı vardır her kışın
Dereler çağlar, nehir olur akışın
Gözlerinden yüreğime akarken yaşın
Sevgiler yeşerdi gönülde
Gül açtı ba/kışın.

Duymadın mı, annem
Bir gurbet dönüşü
Sarılırken boynuma kolların
’SENİ SEVİYORUM’ dedi;
Gözyaşlarım
Gülümsedi gökkuşağım
Düğüm düğüm çözüldü
Hıçkırığım.

Vatan emek,
Dalgalansın
Al bayrak!.
Ayım, yıldızım
Annem duaların
Gönül aydınlığım
Ben ayaklarının altında
Hak yolda bahtım kaderim ak
Annem GÜL koksun bastığın toprak.
.........................................ilhan erol