Dünyanın dört bir yanında ,
Şairler toplanmıştı bulunduğum şehre
Aromalı, acılı, tatlılı şiirlerini okuyorlardı
Şehrin bağrına bağrına.
Kimisi memleketindeki zalimlerin,
Kimisi sevdiğinin, sevdalısının zulmünü,
Kimisi bedeninin,
Kimisi yüreğinin zulmünü haykırıyordu şehrin bağrına bağrına.
Kimisi ahu gözlü maralının
Kimisi ak saçlı anasının
Kimisi gelincik tarlasının
Kimisi ayın, yıldızların
Kimisi bayrağının, vatanının sevdasını haykırıyordu
Şehrin bağrına bağrına.
Kimisi Yunus’u Mevlana’yı
İnsaniyeti, sevgiyi, hoşgörüyü,
Kimisi Dede efendiyi,Itriyi
Yine bir gülnihal aldı bu gönlümü
Kimisi Hacı Bektaş-ı Veli’yi
En yüce servet ilimdir diyerek haykırıyordu şehrin bağrına bağrına.
Kimisi Karacaoğlan’ı ,
Erzurumlu Emrah’ı
Kimisi Aşık Veysel’i
Toprağı,
Sadık yârimizi haykırıyordu şehrin bağrına bağrına.
Ben ,konuşamayanları ,dilsizleri anlatıyordum
Kirli, pas tutmuş yürekleri, onların hoyrat ellerini..
Zulümlerini anlatıyor,
Tabiattaki diğer arkadaşlarımızı,yaşam haklarını haykırıyordum
şehrin bağrına bağrına.
Masumları,
Gül kokuluları,
Savaş çocuklarını,
Sokak çocuklarını,
Sokak çocuklarını,
Bir tas sıcak çorbanın kokusunu haykırıyordum şehrin bağrına bağrına.
Cılız kolları,
O kollardaki yükleri,
Çocuk gelinleri,
Ağır işçileri,
Örselenen körpe yürekleri,
Sessiz çığlıkları haykırıyordum şehrin bağrına bağrına.
Ve birden gökyüzü hüzün bulutlarıyla doldu
Şehir hıçkıra hıçkıra ağlıyordu...
08.05.2016
Handan Uçak Tunca