GÖRME UMUDU
Hep bakardım,
Yalnızlığımda pencerelere Perdeler örtük pencereler kapalı Oysa ben bakardım, Bir ışık görme umudu ile Uzun uzun bakardım pencereye, Görmek umudu var ya insanda Bir umut işte öyle yalnız kalsanda O ışıktır kapalı pencereye baksansda Umutsuz hayat zindandır Yaşanan ev yaban bir handır Gözlerden akansa işte kırmızı kandır, Görmemek korkusu var ya İnsanı kör topal salar dışarıya Sonra ayakları takılır bir halıya Düşersin ya ahlar çekerek Umutsuz kalırsın işte uzanan el olmasa Hele düşünce koşan biri olmasa Kimsesizlik duygusu yüreğe dolmasa Kör topal şükredersin haline. Görmek kapalı bir camın ardında Kör bir kuyuya benzerdi umut Oysa görmemin umdu idi Gözlerinin şehrinden ışıkları görmek Gözlerinin penceresinden bakmak Gözlerinin hücresinde müebbet yemek O umuttu beni kapalı camlar ardında bırakan Beni kapalı camların ardında bırakan Olan o umudu mahkum eden Gözlerini görme umuduydu beni yaşatan… Mehmet EMİN DAĞ 07 05 2017 /// sevgilerin şairi |