YAĞMURU SEVDİN, ALKIŞTAN ÜRKTÜN ÇÜNKÜ
suskun keder kavminden
birisi sevdi seni gözlerini güzel ölüm mezhebinden birisi sürmeledi sana serçelerden kaldı acemiliklerle süslü bunca serzeniş ve uçurum, zarif söz: biri meşrebin senin öbürü canyeleğin kaç örümcek ağının dayanıksız kalbinde hayatınla yüzleştin ey yaşamak ağrısının uzatmalı sevgilisi kavruk güller dilinden yoksulluğun merhamete susamış ellerinden sana tahammül tebliğ edildi seferîsin demektir, iyi dilekler sana mahcuplar beldesinden hiç değilse, şu sarsak gülümsemenden minnâcık bir esinti kalsaydı bana yağmuru sevdin, alkıştan ürktün çünkü ömrün boyunca (*) "Eksik Kırlangıç" kitabımdan |