ORADA BİR ODA VAR UZAKTA...... gitsemde,gitmesemde o boş odanın ayak sesleri kulağımda bir yastığa yükleyip birktirdiğim gözyaşlarıyla sırılsıklam öylece... ve..bir çarşaf ki buram buram biz kokan ay, örtülü bir tül pedenin arkasında bir fon şimdi yatak altına saklanmış gölgelerin şahitliğine sitemle ağlayarak,kaybolmaya âmade... sükut ve sessizlik yalıyor sessizliğin en derininde... gitsemde,gitmesemde o boş odanın sevgi dolu kokusu burnumda oradan gelen bir rüzgar yalamıyor suratımı aksine; rüzgarın ilk kez ağladığını görüyorum bu gece ben ay’a,rüzgar’a teselli veriyorum gitsemde,gitmesemde o boş odamıza inatla ağlamıyorum nasılsa benden öte sen... nasılsa senden öte ben... odamız ağlıyor bak duyuyormusun sesleri..? git/meseksekte, git/sekte inliyor yetimliğimizin nöbetleri... 29.04.2008 |
insan hüzünden acıdan geçerek olgunlaşır eğer umudu varsa
yoksa iki şiir dizesi arasında uçurumda boğulur kalır...
tebrikler...