Kaç karanlık gecelerinin ardından saklanan,
Ve kaç yüksek dağların zirvesinde biten,
Ya da kaç bekleyişlerin adıdır. Umut…
Kim bilir belki de bir babanın kanserle mücadelesi,
Ve bir evladın çaresizliği arkasında gizlenmiş,
Sahte bir gülücüktür. Umut… Belki de bir evladının hiç düşünmeden
Verilen bir can parçasıdır… Umut

Ah bütün bunlara rağmen doğmayan güneşin inadına,
Gecenin hüküm sürdüğü ve bütün cümlelerin
Son nokta bulduğu, kimsesizliğin sığınma kapısıdır. Umut…
Her şeye rağmen uzatılan bir ele sıkı sıkıya sarılmasıdır.
Ya da hiç beklemediğin bir kişiden alınan hayır duasıdır. Umut…

Belki de bir hayaldir kendince kurulmuş, sahte bir dünyanın içinde
Yaşayan; Ömerler, Sametler ve Benler… Belki de bir evladın kor bağrından,
Koparılan bir gözyaşı damlasıdır. Umut… Ya da bir evladın babasına,
Bile bile yalan söylemesidir. Kim bilir belki de her şeyin tükendiği
Ve hayat merkezine sıkılan bir kurşundan akan son damla kandır.
Ya da bir evladının babasız kalmasıdır. Umut…

Şefik KARABULUT
10.11.2013 VAN