GÜLÜVERDİ
GÜLÜVERDİ
Göz göze geldik. Sustuk bir süre. Ne o nede ben kaçıramadık gözlerimizi, Bakındık öylece. Ah dedi şaşkınca tuttu elimden, Bana gül’ü verdi. Karşılık beklemiyor gibiydi lakin Bir an gülü soluyor gibiydi. Uykudan uyanırcasına, irkildim. Bende ona gülüverdim. Çok memnun oldu, Solmak üzere olan yüzü açtı, açtı, Tekrarından bana gülüverdi. Ahmet Bağçe |
Saygıyla...
E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )