Falanca rüyanın falanca faslı karadan olma
Beyazdan dönme,
Pembeden yoksun.

Kör cahil benlik;
Ansızın tahayyül edilesi,
Sonrasızın da öncesi.

Zaman aralıklı düş/üş/ler;
Yokluk makamında üç beş şarkı
Bir de kalçasında salladığı zincirle şarkılarına mıhladığına
Kani
O şarkıcı kadın:
Ha Sibel ha Hülya;
Patavatsızlığın dik alası yosun gözlerinde saklı nida.

Binek atı olmuş cehalet,
Yorgunluğun erbabı gözü yaşlı memur;
Hani, sen demeye yok iken mecali
Ben’den türeyen heceleri sunuyor bakanlığa:
Adsızlığın sıfatlara çağrısı belli ki
Sonradan konan o terfi
Yine insanlık makamında satır başı:
Hadi, diyor;
Çözün beni.

Zam/an meselesi tüm olup biten:
Dün bayrammış madem
Gördünüz mü tek eğlenen?
Anda takılıyız,
İlerlerken zaman
Bir de milat bellediğimiz Aralığın soluğu
Ha bir de; düşen cemreler yine
Baharda alırken soluğu.

Soldan sağa:
Rap rap rap:
Aman duymasınlar yüreğin tahakkümünü:
Sevici üç beş cümle daha doğursam
Makbul bir de başlık buldum mu iş tamam!

Gözlerim kan çanağı;
Teyelledi terzi teyze dudakla
O pişkin küfürleri:
Aman, ha duymasın babam, demeler geçti madem
O zaman korkum kimden?

Andımı içtin dün gece;
Elimde tespih yürek öfkeli:
Affet Yarabbi,
Demelerime kani yedi cihan
Kutsandığımsa gün gibi aşikâr
Kırık çenesinde çürük dişleri firavun gölgelerin
Peygamberimi özledim, dercesine
Ağladığım mı yalan?
Hâşâ, ne haddime?
Zaruri bir hüzün altı üstü
Üstelik kime ne?

Geçidindeyim imgelerin:
Ah, saf yanım neye meyletsem de
İspat etsem rüştümü:
Daha dünkü çocuğum madem
Kim derdi;
Hayırdır ne var ne yok?
İç güveysinden hallice:
Ya çoluk çocuk?

Zannımca yaralıyım güzel Allah’ım:
Ne de olsa;
Bir sen bir de ben şu gecenin köründe:
Gönülde tufan
Ah bir de üstüme sersem adına huzur denen o yorgan.

Yorgun kıyamlarında bendi kayıp şiirlerin;
Ara duraklarında belki de gitmeyi düşlediğim
Şehirlerin.
Bir yaka bir sancı bir gölge
Ve işte benim özetim.
Al sen şu yaralarımı:
Hadi devşir gecenin verdiği payeleri
Dik üstüme en yorgun beyazı:
Sokulayım ne olur koynuna,
Merhametin yücesinde saklısın madem
Galipten gelen tüm şiirler benim kölem.

Ahlarla vah’larla geçtiyse ömür affola;
Dünümü kilitledim şu göğün siperinde
Bu günden umudum
Bilsem de yarım kalacak tozlu ruhumum
Katıksız özrü:
Kopup geldiğimi de asla inkâr etmem yaralı güncemden.
Bir sayfa ve bir sayfa daha:
Sona ne kaldı ya da ermeyi umduğum sabaha?