OMZUMDAKİ MELEKLER DAHİ YORGUN AĞLAMAKTAN...
Z/aman hiçsizliğin manifestosu,
Ah’ların külliyesinde bir zincir; Kırılgan nutukların cazibesi Yine yorgun adımların muhasebesinde devinen Adam boyu kıtaların adsız sicillerinde sür-git Zorunlu bir neşriyat belki de adına insanlık denen; Gölgelerin yüzü suyu hürmetine çıkmışken Ok yaydan: Yana yakıla bir iç çekiş Yine hezeyanların nöbete durduğu, Ateşin zirvesinde konuşlu En iç acıtan hele ki müptelası nefsin. Tek kalemde sildiğimiz masumiyet kadar da Fevri bir istikamet Densiz cümlelerin girizgâhında Yükümlü bir taziye Başından savmaksa vicdanı ve Merhem olmaksa yaralara Aralıksız tensiye edilesi bir mabedin Kırık kalpler cumhuriyetinde zuhur eden Göreceli bir dirayet Yine çivisi çıkmış dünyanın meczup ırkı; Sıradan ölümlerin dahi sorgulanırken sicili. Kolaysa devir ve boca et içinin isyanını, Demelerden yorgun matemin en kırgın teli yine Omzumdaki melekler dahi yorgun ağlamaktan Yeter ki tekelinden çıkart hüznü ve savaşı, Kıt kanaat bir zulüm mü de Göreceli farkındalıkların düştün peşine, Bir de kehanet erbabı tok sesinde zalimin; Hadi çekil aradan, Nefsin tokadı, Yüreğin kırık teranesi Bir de ölümlü düşlerin peşine düşmüşken insanlık Bir de çıkmışken yoldan Geri dönümü yerleşik şeytanın cibilliyetinde. |