mayası bozuk olunca
bekleme güzel şeyler
ne kadar su katsan
ne fayda,
yazık olur suya
hayatın kaynağına
can damarına,
aldığı her nefeste
ziyan
karanlığa katmer kamer zindan..
ve
cıyak cıyak bağıran ruhlar
aslında kaybolmuşlar,
kurtuluşu kayıp
özgürlüğü şaşkın
tuzaklara mahkum,
farkında olmak
mı,
ne gezer
kader der geçer..
esareti kendi
uydurulmuşluğun çaresizliği
gölgesine teslim olma misali,
yat kalk yat kalk
nereye kadar,
cümbüş her an kapıda
sanki tiryakisi
zan da,
açmış kucak güyalara
bilmez mi
ki
ertesi yokluğunun diyarı,
arzulananlar
boş
çıkmanın piyangosu,
ah bir de farkına varsalar
çok geç olmadan yandan yandan
palavralar yalanlar
şaha
kalmışlar,
ama dedim ya nereye kadar
bilmezler
ki
bilemezler
varsan,sen varlar
yoksan zaten yoklar...

(Berlin,19.04.2017)

Talat Özgen