HUZUR EVİ
Çalıyor hayatın, en son bestesi
Köşeye çekilip, dinle ihtiyar!... Nafile! Kısıktır, ölümün sesi *** Köşeye çekilip, dinle ihtiyar!... *** Uzanan el, etmez, seni bahtiyar Dünyadan el etek, çekmiş bak halin! Kim bilir ki, kimde kalmış, vebalin? Yaşamak için yok, hiçbir mecalin *** Yalnızlık içinde, insan ne duyar *** Uzanan el, etmez, seni bahtiyar Yüreğin çok yorgun, paslanmış gibi Ümitlerin boşa, yaslanmış gibi Ruhun hüzünlerle, süslenmiş gibi ***Vefasızmış, mazideki, zalim yâr!... *** Uzanan el, etmez, seni bahtiyar Unutulup gitmiş, bak bir köşede! Hüsranı bulunca, sahte neşede Teselli vermiyor, artık şişede *** Gezip aradıkça, hep diyar diyar… *** Uzanan el, etmez seni bahtiyar Huzur evi olmuş, yazık mekânın! Beklesen de yoktur, girip çıkanın Evlatsız babayı, boş bırakanın *** Hasreti yüreğe, nasıl da koyar *** Uzanan el, etmez seni bahtiyar Sanki başka gurbet, bu huzur evi Hapisten farkı yok, hücre bir nevi Arama! Ne bir dost, ne de bir sevi *** Hayatla bir ömür arasında yar… *** Uzanan el, etmez seni bahtiyar 16. 04. 2017 |