Bu günün erken saatlerinde ilk gittiğim sayfa ve ilk okuduğum şiirdi,değerli Öğretmenim NAİME ÖZEREN Ablamın "PRANGALAR" adlı şiiri.Aynı anda aynı duyguları paylaştığımızdan olacak,duygu yoğunluğu içinde bana hüzün veren muhteşem şiire yorum yazarken, yazdığım yorumun şiirselleştiğini görür gibi oldum..O ayrıcalıklı şiirin ilhamıyla kaleme aldığım naçizane şiiri bende tüm tazeliğiyle sizlerle paylaşmak istedim..Şimdiden okuyan yorumlayan,eleştiren herkese sonsuz teşekkürler ediyorum..

Ben..
Bir rüyadır diyorum.
Ve ben bu lanet olası rüyadan,
Bir an önce,uyanmak istiyorum.
İnanasım gelmiyor bir türlü,
Bindiği dalı,
Şehit kanlarıyla sulanmış,
O mukaddes toprağı,
İnciltmez benim milletim,diyordum..!

Allahım..
Nasıl bir ruh halidir bu,
Şimdi nasıl sızlamasın,
Ata’mın
Seyit Onbaşı’nın,
Yüzbinlerce şehitin,Nene hatun’un ruhu.

Bu Vatan,
Bu Cumhuriyet uğruna,
O topraklar altında kefensiz yatan,
Yüzbinlerce vatan evladını,
Göz gör göre silip atabilmek..!
Çocuklarının,torunlarının geleceğini,
Üç kuruşluk menfaat uğruna karartabilmek.!
Böylesine egoistce düşünebilmek..!

Soyumuzu,
Tarihimizi yazan,
Türklüğü anlatan,
Hangi kitap yazmış,
Böylesi bir basiretsizliği..!

Bu benim milletim mi?
Kuzu kuzu pranga ya el uzatan.
Kaderini,geleceğini,
Kendi elleriyle karartan..!


Ben artık..
Geri dönmüyorum,vatanıma
Mezarım da gurbet ellerde kalsın.!
Prangalara vurulmaktan sa,

Böylesi..
Çok daha iyi..!



17.04.2017 / BERLİN / Mahmut M. Özdemir