**AH ŞU GURBET İNSANLARI..! **
Sen ağlarken zarı zarı
Boşluktadadır bakışları Nasır tutmuş duyguları Ah şu gurbet insanları *** Yaşlı genci ihtiyarı Hep ayrıdır dünyaları Harap olmuş yaşamları Ah şu gurbet insanları *** On çocuktan belki biri Ele alır mesleğini. Sokak yutar gerisini Ah şu gurbet insanları *** Ana baba çoluk çocuk Aradaki bağlar kopuk Konuşmalar abuk sabuk Ah şu gurbet insanları *** Limon gibi sıkılmışlar Bir kenara atılmışlar Hep itilip kakılmışlar Ah şu gurbet insanları *** Dönmek ister,dönemezki Tükenmiş hep ümitleri Boşa gitmiş birikimi Ah şu gurbet insanları *** Uçup gitmiş tüm hayali Ne bel sağlam ne yüreği Doktor doktor gezer hepsi Ah şu gurbet emeklisi 17.04.2017 /Berlin /........Mahmut M. Özdemir |
Bu yüzden yeniden yazıyorum biraz gecikmeli de olsa
Zordur gurbet...bir yandan robotlaşmış bir çalışma hayatı diğer yandan memleket hasreti
Eskiden gurbette yaşayanlar para içinde ve rahat sanılırdı oysa hiç öyle değildi.Bu şiir
gurbette yaşayanların hayatlarına tüm çıplaklığıyla ayna tutmuş.
Ben kısa süre gurbette kaldım ama hala uzun yıllar gurbette yaşayan akrabalarım var.
Artık dönmek isteseler de dönemiyorlar memleketlerine...
Gurbetin en zorunu annem ve babam yurt dışına gidince yaşadım...uzun yıllar boyunca sadece yılda bir defa
görüşebiliyorduk.Ayrı geçen onca zaman...
Bazı durumlar vardır ancak yaşayan bilir nasıl olduğunu,gurbetlik de böyle bir durum.
İnsanı tüketiyor yavaş yavaş...
Düşündürdü şiiriniz ve düşündürürken bir süreliğine o günlere döndüm.
Tebrik ediyorum Mahmut bey anlamlı şiirinizi
Selamlar ve saygılarımla