kurbanel yordamıyla yakaladık aşkı tüy gibi yumuşaktı aldandık sımsıkı tuttuk bilmeden ne menzil bulabildik ne demlenmiş ölüm gelir mi sanırsın sanki gözlere inmeler inmeden efsuncu baba bu kurban çalıntı kırmızı kanlarına ınanma mahpeyker celp’leriyle geldim ocağına böyle kalsın ışıklarım sakın ola açma bir defa ölmeli aşk’a ilk ölenin olmalı sevda su başında engerek bu filiz daha büyür mü ölümden de öteye ölünür mü dallarda asılı kavuklar cesetler utangaç yazılar belli oluyor kara alınlarının tam ortasından benim çizdiklerim bile toplanmış kalem uçlarından şehirler ölü sevdadır diye sevişiyorlar arlanmadan aşk’lar kalkmış çoktan musalladan bir daha yeller esmez bu kavaklardan kasım |