Burada Gökyüzü Yok
Üşümüş
Çocuk ayakları Boş mermi kovanları Gittikçe uzaklaşan bir yağmur Ne kadar zormuş yaşamak Bitmis düşler ümitler Ve cantamda can kırıkları Tutamıyorum damarlarımda Vuruyor gecelerim gibi Sabahlarını da Serçe taklidi yapıyor kargalar Ağzı ok dili ok Yer ve gök Yaşlar içinde Darmadağın bir yolda Bir dua seçiyorum kendime Hüzme Hüzme dökülüyor Vücut libasım Kirpigimde bir damla Ha düştü ha düşecek Akıp gidiyor renkler Vurup tırpanı köklerine Burada gökyüzü yok Ben anlamam gökkuşaklarından Doğrudur külden ses çıkmadığı Bu saatten sonra Benim süslü kelimelerim de yok Yazacak... *Hergün bir çiçek koparılıyor dalından adına yaşamak dediğimiz |
Butun sindirilmislikleri..