ne üzerime yıkılan karanlıklara nefes
ne de sürüklediğim zincirlerime ses oldum
uykularım kıyametken
uykusuzluğum sen oldun



ben Tanrı değilim
her ne kadar savaşsam da içimde kopan isyanlarla
nefretlerime eksem de ağzı yüzü bozuk kasırgalar
savaşçı hiç değilim



bakmayın gözlerimdeki zindanlarda çığlıklar büyüttüğüme
penceresiz ve bacasız bir evin taş duvarı kadar üşümüşlüğüme
zemheri takvimlerde asılı kalan titrek sayfa olsa da ellerim
ben ateşin ta kendisiyim, kendime yanarım en çok ta sana



yeter... servi olup gölge etme gün yüzü değmemiş güneşime
uyandır artık dilimde çöreklenen bin bir gece masallarını
ruhuma ışık ver…katmer katmer çiçek açsın gözlerimde dört mevsim
ya da bal sürmeli zehr-i hançerini sapla sineme, pınarlarımda bir ceylan daha ölsün...







ilhanaşıcınisanikibinonyedi