Vuslata Erelim Ey Deli Gönül...
Düştük bir vefasız aşkın narına
Tutuşup yanmışız vay deli gönül Bin pişman olsan da kimin kârına Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül Neler çektim gönül senin elinden Kurtulmuyor gözler hasret selinden Hazan yağmuruyla solan gülünden Düşen yaprakları say deli gönü Söyle kaderimi sen misin yazan Giydirdin üstüme gamlı bir hazan Emanet canımda benimle gezen Yeter bu ıstıraba doy deli gönül Nerede güneşim nerede yazım Acıyor içimde büyüyor sızım Bir türlü geçmedi sana da sözüm Bahara ermedik oy deli gönül Susuz çöller gibi kaldım kurakta Güldür artık beni bu son durakta Takadım kalmadı artık bırak ta Vuslata erelim ey deli gönül... Gülseren MORKAN 04/04/2017 |