Sana yamyam diyen şu yamyamların
Elleri kan, gözlerini kan bürüdü
Şimdi bir esir gibisin etrafında çelik duvar
Şu hayat pınarların bir zaman gürül gürüldü

Kör kaldık sağır kaldık derdine
Bizde onlar kadar günahkâr eli kanlı
Dün kıtaları aşarken bu gün
Ne Osman kaldı ne Osmanlı

Domuz eti yiyen kültüre yakınlığımız kadar
Bu gün size yabancıyız kat, kat
Milyonların doğranırken sesini
Yer duyar gök duyar; duymayız fakat

Şimdi gönlümüz kalbimiz fikrimiz çöl
Çöle su veren göğün bereketi idik
Şanlı bir tarihin evladı
Bir ulu Peygamberin ümmeti idik

Kubbemizde ezanlar çınlıyorken
Her karanlığa, her kana sustu kimimiz
Sessiz, sessiz oturduk miskin, miskin uyuştuk
Ne oldu asırlardır bize, biz kimiz

Senin toprağın onların dini varken
Bugün toprağın yok dininse bî ilaç
İlaç diye girenler yurduna
Dert bıraktılar kulaç, kulaç