biraz mavi çokça umut
Yine karardı gökyüzü,yine karardı içim gibi... Hep bu saatlerde özler oldum hayallerimi ve hep bu saatlerde yazarım yıkılan hayallerimin hikayelerini. Ve ben hep bu zaman diliminde özlüyorum en sevdiklerimi.Gecenin kasvetinden midir bilmem gündüz biriktirdiğim bütün harfler,kelimeden cümleye cümleden geceye,geceden de içime dökülmek için mücadele eder.Ve ben en çok bu saatlerde özlerim sevdiklerimi. Ne zaman farkına varsam gökyüzünün maviden siyaha geçişini o zaman farkıma varıyorum tekil yalnızlıktan çoğul yalnızlığa gecisimin. Korkar oldum bazı geceler ışığı kapatmaktan,lakin korkum değildir karanlıktan benim korkum kendi karamsarligimdan. Belki de umut gökyüzündedir,gökle yüz arasındaki mavide,maviyle yaradan arasındaki mesafededir. Allah hepimize hayırlı bir gökyüzü ve hayırlı maviler nasip etsin.
|