Kuyuya Sen İt.
Önce mutlu günlerimi aldın elimden,
Gül dalında bir gonca bırakmadın. Bu gidişin beni öldürür kederimden, Umut falıma hiç yonca bırakmadın. Artık kalbim bu sıra virane yeridir, Pencereyi açık bırak bari öyle git. Bende sadece biraz beden diridir, Uzat elini bari beni kuyuya sen it. Üzerime tahta felan koydurma, Toprak soğukca tenime değsin. Giysiler kalsın sakın soydurma, Azrail bu aşka boynunu eğsin. Mezar taşıma elinle gitti yaz, Yada bu devirde salak bir aşık. Hoşlanırsın mezarımı kendin kaz, Toprağıma su yerine rakı bi Kaşık. |