Umudun tebessümü
Gökten mutluluk yağsa gerek
Rast makamında sevdanın nağmeleri ışıldarken gözlerinden talihin Bir özlem şarkısıydı sineye dokunan inceden inceye Ve sonra; Umudun tebessümü Baharın müjdecisi gibiydi Gözlerden yüreğe akan sevgi dolu bakışlarla beraber Ana rahmine düşen zerreden daha ufak bir umut Yarınlara bakarken büyüyen düşler Hep mutluluğun geçtiği yollarda yürümeli başı göklerde Deniz renginde şafaklar gülümserken hayata Gül rengi tebessümler sunulmalı dünyaya Elde bir tutam toprak ve ona sunulan taze bir fidan Ahenkli ezgilere aşk deminde güfteler Huzuru zikrederken mavilere yükselen sedalar Ve karınca misali yürümek öze Uzaklaşırken kederin kıskacından ayaklar Muştular bir demet kır çiçeği olmalı gözlere hükmeden Ağıtları ters düz etmeli Vuslat nağmeleri okşarken gül rengi benizleri Dudaktan kalbe akan Tükenmez hazzın doruklarında can vermeli insan… Ahmet MORAN |