Saklı kaldı derinliklerinde zamanın
Ateş ile su, toz ile duman
Gül ve külden ibaret
O büyük aşkın kaosunda
En yakıcı ve yıkıcı anıları;
Gözlerin hâlâ düşte
En derin güzellik uykusunda...

Hayâllerimdi ince uzun
Akıp giden bir nehir, dolanı dolanı
Kıvrıla kıvrıla bir su yılanı gibi
Uzadıkça uzay/an;
Okyanus diplerinden
Gece diplerinde Hesperidlerin
Elma bahçelerine girer çıkardı...

Gecenin sınırlarını geçtim
Alacakaranlıktan tanyerine
Kan ağlayan bülbül ile uçtum
Demet demet kaç seherde
Tan kızılı gülleri
Ufkunda doğan güneşin
Altın ışıklarıyla
Kaş, kirpik, gözlerinden seçtim...

Ay ve gül yüzlü
Güneş gözlü sevgili
Yüzlerce nehir var yeryüzünde
Binlerce dere
Hangi filozoftu o;
Bir insan aynı nehirde
Yıkanamaz dese de iki kere
Söyle şimdi akan gözümden
Bakışın aynı bakış
Yakışın aynı yakış
Akışım aynı akış
Gözler senin gözün değil mi?!

Aşk, tüm kuralların yıkıldığı yerde başlar;
Senin yüreğime ektiğin
Aşkın önünde yıkılıp
Diz çöküşüdür duyguların düşüncenin
Aklın, bilimin; felsefenin
Metafiziğin, diyalektiğin...

Bülbül güle dil döktü kaç seherde
Güneş doğdu
Efil efil dallarda
Gümüş rengi yaprak yaprak
Salınan servilerde geçtim kuşluk vaktini
Çifte kumrular, güvercinler
Üveyikler ve serçelerin yüreklerinde...

Ey sevgili
Hiç aklından geçti mi
Bilmem hiç farkettin mi
Yükseldikçe, tam öğleyin
Güneş tepene çıkar
Gölgenin kaybolduğu an
Sana aşık olduğum
Gözgöze geldiğimiz an işte o andır
Beynimde güneş, yüreğim tandır...

Nerelerden nerelere
Çaydan geçtik, sudan içtik
Nehirlere derelerden geldik
Aşk bildik cehennemi
Ateşte ketenperelere geldik...

Ey sevgili biricik esin perim
Nergis saçlım, gül kokulum
Oturduk seninle başbaşa
Ne hayâller kurduk;
Unutma beni
Seni sakladığım gibi
Yüreğinde sakla;
Şimdi gölgelerin uzadığı demdir
Gün batarken gece başlar;
Künü tünleyen, tünü künleyen
Yarımı bütünleyensin,
Aşkın bende devri daim tüm sırlara kademdir...

Şaban AKTAŞ
17. 03.2017 - 11.37

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ