BÜLBÜLÜ AĞLATTILAR....Seherin alaca karanlığı Güneş henüz uyanmaktayken Sevdanın bahçesinde Ağıtlar yakar bülbül güneşe. Ay gecenin zorbalığından Saklanırken dağların Döşüne Ay şahitti Ay görmüştü olanları o gece… Un sergini umut iplerinden Alacalı hislerden, Gecenin tezgahında Hicrete yol dokundu.. Nakış nakış hasret İlmek ilmek özlem Deseni göz yaşı oldu.. Yol ayrılık yoluydu. Her kıvrımı Her yokuşu inişi kabustu. Hüzünlere çıkıyor Yol hazandı soğuktu. Baharı çiğneyerek tükenirken gece Üşüdü sevda. Toprağını dondurdu. Gece başlayan ayrılık Sabah vakti gülü vurdu. Utangaç bir varlığın Belki de verilmez hesabıydı Gün gelirken gecenin kaçışı. Hangi yaradılışın Ve hangi sevdanın semeresiydi Bülbülün ağlayışı… |
Her kıvrımı
Her yokuşu inişi kabustu.
Hüzünlere çıkıyor
Yol hazandı soğuktu.
güzel bir çalışka tebrik ederim.