Gonca güller açıldı bir sesine bülbülün Ama açılamadım, ben sana diyemedim Gözlerime bakarken o didar-ı meblülün Hakikaten talibim, sevdana diyemedim
Muradımı haykırdı, dokundukça ellerim Fakat konuşamadı, dilim bir cümle dahi Aşkımı söyledi de doğum günü güllerim Dut yemiş bülbül gibi sustu dilim vallahi
Halbuki gevezeyim, ağzım iyi laf yapar Peki karşında dilim niçin sarmaşık gibi Aşkımı söylersem, kaçarım apar topar Yoksa kızarır yüzüm utangaç âşık gibi
Hani bir gecekahve, içiyorduk bir yerde Şarkılar ve türküler dinlemiştik yan yana İlan-ı aşk ettim ben, en son çalan eserde Hiç anlamamış gibi bakıp durdun tavana
Halimi anlatmayı, çok denedim ey Leylâ Kalbimdeki her şeyi, kağıda döküyorum Belki bir gün okursun bunu kamet-i bâlâ Önünde »ilan-ı aşk« için diz çöküyorum
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İLAN-I AŞK şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İLAN-I AŞK şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.