YARE-İ GAMBir uzak diyâra düştü,derde yâr oldu gönül. Mihnet-i cevr’u felekle,bîkarar oldu gönül. Gâh olup âlûde-i gam,gâh-i derd-i hicrile, Hane-i ten kafesinde,hayli zâr oldu gönül. Düşlerken fasl-ı baharın,aslı yok gülzârını, Sonu gelmez bir hazanda,soldu hâr oldu gönül. Servet-i ömür biterken,eriyen karlar gibi, Ah çekip, mahbûbe çeşm-i intizâr oldu gönül. Bir fenadan bir meçhule akıp giderken günler, Mevce-i tûfan içinde târümâr oldu gönül. Tatmadan zevk-i hayatı bir nefes peymâneden, Ateş-i hicranla cânım,ihtiyar oldu gönül. Ahmet BOZ 05.03.2017 |
Sevgide Çaba ve devamlılık ister...
Beğeniyle kutlarım...
................................... Selamlar...