7
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
2054
Okunma
Harâbât ehliyim dost, nâdan gözünde uğru
Kuru ağaç sırrında dal benim yaprak benim
Yorgun bir seyirdeyim gönül yurduna doğru
Başım göğe uzanır ayağım toprak benim
Kül oldukça savrulup kul oldukça eğilen
’Ben’ dedikçe kıvrılıp belhüm adal sayılan
Hiçlikten kemâlâta secde secde yayılan
Rahman’ın ’kûn’ emriyle yazılı varak benim
Yok olur bir gün varlar diz çöker tüm kat’alar
Hakkın hükmünde erir ömre konan kotalar
Varsın aynaya bakıp oldum sansın ustalar
Ezelden ebede dek bu yolda çırak benim
....
Cevap Yaz