Bazen yüreğimin odacıklarına çarpar anlatamadığımı düş/ündüğüm bir cümle ve işte o zamAN, o bana mavi mektuplar yazar, içimden kuşlar geçer o zaman…



(...)

Mavi bir bulutun derinliğindeyim
Heybemde dağlarından ç-aldığım patika
Avuç içlerimde gelişi güzel sorgular ki
Salondan odaya ve sonra duvara dokunan
Parmak uçlarıN kadar
Yüreğimi acıttı düşlerimdeki şeytan!

Oysa/
Gözlerinn
Gelincikler ekiyordu
gecenin çıkmazlarına..

Ki zamAN büyüyorken
yüreğimin avlularında
Terk edilmiş şehirler gibi
Toprağıma sığmıyordum

Yokluğunda

Önce harfler vardı ve sonra
Kırıp dallarını maviye boyadık

Gök/
Yüzünün ki

Boğazımızda düğümlenirken harfler
Etkisi geçmiş heyecanlar içindeyken
Biz/
Avuç içlerimizdeki izlerden
Tuttuğumuz yası silip
Kırdık muammasını kelimelerin

Tamam!
Peki…

Hangi yana dönsen yüreğim.

Yokluğunda

Rüzgarı dayayıp şakağına
Yaprakların göçüne
Son/baharlar adıyorum
Camlara bırakılan dokunuşların
Kum fırtınalarını çağırdığı dudAKlarına ki

Derinde miydim
Yoksa teninde
Gidemiyor musun ölmek istediğinde
Ve kalamıyor musun hissetmediğin bir ten de

Ki bir düşü/şü üzerime çekip odalarca
Aynalar çarpıyor yüzüme

Yokluğunda

Noktası eksik bir harf
Dudak izini vuruyor kaburga kemiklerime
Bütün gidişler afyonlu sabahlara uyanıyor
Dağılsa saçlarında rüzgar
Beklediğin yerde kış ki
Ayaza çarpıyor bedenim
Yokluğunda…






(...)