Yürüyorum yokluğuna doğru...
Çeyreklere az kalan tamlardan kopuyorum.
Kırılmalardan toparlanmalara gidiyorum,
Gururlardan inatlardan arta kalan
Yazıklara doğru yürüyorum.
Aklın katili çılgınlık damarından kopuyorum,
Anla beni diyemiyorum...
Anlamlardan çıkıyorum ,
Ben bir anlamsız aşka gömüldüm,
Ellerin mi bu tuttuğum sevgili ?
Yoksa bir alev topumu bilmiyorum.
Serseri yağmurlar yine yağar mı ?
Söylesene sevgili ,
Yıldızlar kayar da kuyruklarına takar mı?
Saçlarından oluşan bir sevda uçurtmasını,
Semalara salar mı?
Hani o göçmen kuşların kanatları
Dökülür de adını yazar mı?
Bir güne inat!
Nefrete inat!
Geçmişe inat!!
Herkese inat!!
Yeni bir gün doğar mı?
Adın hani nerede kaldı sevgili ?
Boşluklar bak sarıp sarmaladı beni,
Seçemiyorum bu kargaşanın içinde seni,
Adın nerede hani,nerede kaldı sevgili ?
Varlığına doğru açtığım camlardan içeri hep hüzün girdi,
Fırtınalar mıydı seni alıp götüren o rüzgarlar?
Hep mi birbirine benzer bu kahrolası sevdalar?
Uğruna söylediğim ağıtlar vardı hani,
Onlardan sadece hüzün buharları sevdi beni.
Şimdi o hüzünden kalan İnci taneleri...
Bak adını yazdı...
Silmeyeceğim sevgili...
Sende silme bırak gözlerini...

Mag Cansel Işık/Manyakaşkıngelini
28.03.2007