Ulan be çocuk
Zifiri bir yokluğa ıslak doğmak
Polyanna güneşi mi lan bu Giderek çöküyor Azalıyor Ben Se ni derken sanki yavaşlıyor dursaydı zaman bir şeyler söylerdim belki neyin durduğunu bile anlamadan geçti zaman, çoğaldı, iliklerime taştı giderek kelimeler çözüldü, küçüldü dimağımda kalan yerleri bir şeyler aldı dolduramadan Sus ma-ma pat-lı-yor mu-suskunluğum kara kubbeyi yaran yıldırım gibi kulaklarımda çatırdayan bu ses tüm dehşetiyle hatıralarım param-parça Dur-dur! artık bitsin Böğürtlen yemek istiyorum Çocuktu çünkü böğürtlen Ben böğürtlen yemek istiyorum Güzeldi çünkü Ve tek başınaydı, yanında ne bir düş Ne de bir düş kırıklığı Sussun her şey derken bir katre aşk kapladı evreni zamanı aştı, çocuğa ulaştı yazıktır ama çocuğa sersefil etti gitti bendemi Evet! Ona tapıyorum ulan O çocuğa tapıyorum işte Ne susması hem O çocuk konuşacak arkadaş Konuşacak o çocuk derken düştü yine bir şeyler mi akıp gidiyor kanıyor mu lan yoksa bir şeyler mi sararıp soluyor ölüyor mü lan yoksa Daha çok kanatalım o zaman Daha çok öldürelim Daha çok Daha da çok... hani ucra yerlere uryan doğarız yeniden hiç mi hiç görmediğimiz çocukluk düşlerimiz aydınlanır belki fecre kadar hem toprağa karıştığımızı da kim söylemiş o ölünce göğe karışacak ufukta yaşattığım çocuğu bırakır mıyım lan toprağa ben toprağa toprak çocuğa çocuk göğe hasret çekeriz beş on yıl daha neyse cezamız yaşarız |